Zaterdag kreeg ik een vreemde smaak in de mond  bij een bericht over het laagterecord dat de Duitse werkloosheid heeft bereikt: nog maar 5,9 procent van de beroepsbevolking zit zonder baan. Het laagste niveau sinds de Duitse hereniging, in 1990.

Nogal wiedes dat zoveel Duitsers werk hebben, dacht ik, na het openen van een envelop van advocatenkantoor Waldorf Frommer. Of ik maar even 915 euro wil overmaken wegens het illegaal downloaden van de film ‘Nerve’.

Maar liefst 52 advocaten staan vermeld op het briefpapier van het kantoor. Er werken daar natuurlijk ook nog talloze andere mensen. En waar zijn die universitair geschoolde advocaten mee bezig? Ze versturen tienduizenden blafbrieven per jaar naar mensen die in Duitsland via torrents illegaal films, muziek of foto’s hebben gedownload. Ook streamen via torrentdienst Popcorn Time levert vervolging op. Wie op Google als zoekterm ‘waldorf frommer‘ intikt, krijgt op het moment van dit schrijven 145.000 resultaten voorgeschoteld.

Waldorf Frommer in München is niet het enige kantoor dat zich op het vervolgen van torrentgebruikers heeft gestort. Er is in Duitsland een hele industrie rondom illegaal downloaden ontstaan. En ook nog een afgeleide industrie: talloze advocatenkantoren spelen beschermengel en bieden aan te helpen bij de juridische strijd tegen zo’n ‘Abmahnung’ (officiële waarschuwing). Een kantoor in Berlijn beloofde mij hulp à raison van 550 euro, maar er zou nog wel een restrisico blijven bestaan, zeiden ze er eerlijk bij. Kies maar of je door de hond of de kat wilt worden gebeten. En garantie tot de hoek.

Met een digitaal snuffelprogramma spoort Waldorf Frommer downloaders op. Die particuliere sukkeltjes ontvangen vervolgens namens Sony, Universal, Getty Images of een andere film- of muziekproducent zo’n ‘Abmahnung’. De ontvanger raakt meestal in paniek. Schikkingsbedragen liggen in de buurt van de duizend euro. Je moet binnen een week reageren en binnen twee weken betalen. Of anders, blaft het kantoor, betaal je uiteindelijk een veelvoud van het schikkingsbedrag.

Die termijnen staan in geen enkele wet en de bedragen zijn uit de duim gezogen. Mijn buurman betaalde ooit honderden euro’s aan een beschermengel. Onze tuinman ook. Duitsers, maar ook buitenlanders in dit land, klagen hun nood op internetfora. Een Duits hotel vervolgde een gast tot in Nederland nadat die tijdens zijn vakantie op zijn kamer een gedownloade film had bekeken. Er zijn ook vluchtelingen gepakt nadat die op hun telefoon beschermd werk hadden gedownload. Je kunt gerust spreken van een plaag.

Een beetje rondneuzen op internet leert dat menigeen in Duitsland Waldorf Frommer een schimmig bedrijf vindt. De bedragen komen uit ‘Alice in Wonderland’, en wie zich blijft verzetten, loopt het risico voor de rechter te belanden. Tot voor kort vonden rechtszaken in München plaats, maar volgens een latere wet moet er tegenwoordig in de woonplaats van de overtreder geprocedeerd worden. Dat was een kleine tegenvaller voor Waldorf Frommer. De Duitse wetgever heeft al met al bereikt dat er in het land nauwelijks openbare wifi-punten zijn.

Terug naar mijn blafbrief. Niet alleen moet ik 915 euro betalen, maar ook moet ik binnen een week een ‘Unterlassungserklärung’ – een ik-zal-het-nooit-meer-doen-verklaring – tekenen en opsturen. Of ik Studiocanal GmbH in Berlijn wil beloven dat ik het werk ‘Nerve, film’ nooit meer via internet zal aanbieden. De ‘kleine lettertjes’ in die verklaring zijn de echte valkuil: je belooft dat je bij recidive een redelijke schadevergoeding zult betalen. Misschien houdt Waldorf Frommer nog een Abmahnungkje achter de hand. Als je hun tekst ondertekent, kun je voor duizenden euro’s het schip ingaan.

Nou vind ik het nogal suf om te beloven iets niet meer te doen wat ik nooit heb gedaan. Wat er gebeurd is, zal ik hieronder uitleggen. Maar als ze in München van mij een verklaring willen, kunnen ze die krijgen. Ik ben de beroerdste niet. Dat is mijn broer.

Mijn aangepaste verklaring luidt: ik verplicht me om mij tegenover de hele mensheid vanaf nu te onthouden van het plegen van enigerlei misdaad en overtreding.

Wat was er gebeurd? Op oudejaarsdag waren mijn dochter en een vriendin van haar over uit Nederland. Op de laptop van die vriendin stond als torrentbestand de film ‘Nerve’. De vriendin wilde haar telefoontegoed online controleren en kreeg van mijn dochter het wachtwoord van onze wifi. Een minuut of wat was ze met haar laptop online. Dat was genoeg. Waldorf Frommer: de download/uploadtijd liep van 13:23:01 tot 13:24:33. De misdaad duurde 92 seconden.

Als muzikant ben ik voor bescherming van het auteursrecht, maar wat kantoren als Waldorf Frommer doen, is gelegaliseerde diefstal.

Dat sluwe vossen het recht op een valse manier inzetten, is bekend. Als arme mensen jatten is dat strafbaar, rijken jatten legaal. De wet staat ten dienste van de haaien en hyena’s. Trump bestelde ooit een jacht bij een Friese werf en wilde vervolgens van het contract af zonder miljoenen aan schadevergoeding te betalen. Hoe deed hij dat? Hij kocht de werf, zegde het contract op, vervolgde als werfeigenaar zichzelf niet en verkocht daarna de werf weer. „That makes me smart.” Nina Brink of hoe ze tegenwoordig ook heet, legde legaal beslag op de bezittingen van journalist Eric Smit omdat zijn boek over haar slecht beviel. Het is lastig boodschappen doen als je niet bij je centen kunt. Verhalen over misbruik van recht te over.

Hoe zal het verder gaan met mijn akkefietje met Waldorf Frommer? Hihi. Ze hebben geen schijn van kans. Wordt vervolgd.

________________________________

Reageren kan hier.