Het kan verkeren, je hoort ergens dat de HEMA geboycot moet worden – wegens de verkoop van niet-traditionele verstopeieren – en dan ga je opeens nadenken over je eigen Paasbeleving.
Even bijpraten, het zit zo: onze nationale HEMA brengt dit jaar een Vrolijk Voorjaarfolder uit. Het was de vorige jaren een Vrolijk Pasendrukwerkje. En nou is er gedonder.
Al bladerend zie je de zoetigheid die je in deze tijd van het jaar met Pasen kan kopen. Het aangebodene heeft alles met voorjaarstradities te maken: eieren, kuikentjes, eieren verstoppen, eieren schilderen en feestmaaltijden. En niets met het lijden, sterven en de wederopstanding van Jezus Christus en het Hoogfeest van Pasen.
‘Vrolijk Voorjaar’ in plaats van ‘Vrolijk Pasen’ vind ik dus eigenlijk wel logisch. Maar HEMA-boycotters – Nederlands Erfgoedactivisten, bekend van het Zwarte Pietendebat – hebben een andere logica. Of ze hebben gewoon een beetje actiehonger.
Want het duurt toch nog altijd weer een maandje of acht voordat je, uit naam van het Nederlands Erfgoed, kunt gaan actievoeren voor het smeren van zwarte schmink op witte velletjes. Tussendoor over de naam van eieren piepen kan dan de honger stillen.
Maar goed, ik hoor dus van die boycot en snel terug naar het filiaal waar ik even daarvoor, bij gebrek aan inpakruimte, onnadenkend even een zware tas met boodschappen op een mand vol paaseieren had gezet. Dacht ik.
Het waren verstopeieren, het staat er echt!
Nieuwsgierig zoek ik naar de paasstollen en ja hoor: ‘Feeststollen’. Op zakjes met kleine eitjes staat nog wel ‘Easter’, maar dat is ‘Engels Erfgoed’ natuurlijk, dus dat telt niet als Pasen.
Ik ben juist blij met de Vrolijk Voorjaarsfolder. Want als er één feest is waar ik al sinds mijn vroegste jeugd niet vrolijk van word, dan is het wel Pasen. Kan ook aan te weinig vitamine D liggen natuurlijk.
Maar zeg eens eerlijk, zo’n Paasverhaal! Een man wordt door een lafhartige machthebber voor het volk gebracht, dat kennelijk de macht heeft te beslissen over leven of dood. Dat volk kwijt zich, zonder scrupules, van zijn taak – aan het kruis met die man! – en de machthebberige slapjanus wast zijn handen in onschuld. Wat een feest.
De onsmakelijke details over de kruisiging bespaar ik u verder, want de bedoeling was eigenlijk dat dit een opgewekte voorjaarscolumn werd.
De Wederopstanding uit het graf moet dan de reden voor het eigenlijke feestje zijn, begrijp ik, want meer gebeurt er niet.
Helaas, geen feestje voor mij en wel hierom: a. het kan niet, uit je graf opstaan en b. kwijt ben je de man toch, want een paar weken later verdwijnt hij – op Hemelvaartsdag – alsnog naar de hemel.
Het moge duidelijk zijn: ik vier liever het voorjaar, op een vaste dag en dan graag wat later in het seizoen in verband met het weer.
En dan koop ik lekker alles bij de HEMA.
______________________________
Reageren kan hieronder of op Facebook.