Tag archieven: EU

Slinger

 Rob Vunderink , ,

rob rondOf een Europees land al dan niet lid is van de EU, merk je daar in je persoonlijke leven iets van?

Ik wel.

Op een dag in 1968 sloeg ik De Gelderlander open op een pagina met een foto van een sympathiek ogende jongeman. ‘Nieuwe sologitarist uit Zwitserland voor The Counts’, stond er. De Nijmeegse band was weer compleet.

Een paar maanden later trad ik zelf als sologitarist toe tot The Counts.
„Waar is de Zwitser gebleven?”, vroeg ik.

Tja, diezelfde Gelderlander was ook op de bureaus van de vreemdelingenpolitie beland. De jonge Zwitser werd bij de kraag gevat en kreeg met gitaar en al een enkeltje vaderland. Waarom? Omdat zijn land geen lid was van de EEG, zoals de EU toen heette. Dankzij onze wakkere overheid bleven The Counts van vreemde smetten vrij. En profiteerde ik.

Een paar jaar later kwam onze Haagse band Cobra, bekend van radio en tv dankzij een paar hitjes, in het vizier van de vreemdelingenpolitie. Die wilde zanger Winston Gawke het land uit hebben. Waarom? Hij kwam uit Londen en zijn land was geen lid van de EEG.

Die jongen gaan ze heus niet uitzetten, dacht ik, want dan klapt onze groep en dan verliezen de Nederlandse bandleden hun inkomen. Hoe naïef kun je zijn? Gelukkig trad het Verenigd Koninkrijk op 1 januari 1973 toe tot de Europese club. Winston mocht blijven. Saved by the bell.

Dat is de vooruitgang, dacht ik tevreden. Alle Menschen werden Brüder.

Vooruitgangsgeloof, het speelt me nog dagelijks parten – de gedachte dat we ons strompelend en struikelend naar een betere toekomst begeven.

Elke ochtend rond vijf uur stormt bij een groot landhuis in mijn dorp een golden retriever af op de krantenbezorger, die hij vanachter een hek begroet met een valse blik, vuil grommend tussen ontblote tanden door,  af en toe sneu keffend als een teckel. Dat doet dat beest zeker al zo’n vijf jaar. Het schepsel is na 1.500 keer dezelfde ervaring – in de ochtend komt steeds op dezelfde tijd een menspersoon langs die vervolgens rustig iets aflevert en dan steevast weer vertrekt – niet in staat om de gebeurtenis te herkennen en in te zien dat alarm overbodig is. Dat het baasje de gebeurtenis zelf besteld heeft, is voor de hond niet gemakkelijker te begrijpen dan E=MC2.

1.500 keer hetzelfde meemaken en dan nog niet snappen wat er aan de hand is – is dat dom of niet?

Zo vliegen vogels onder de voorwielen van je auto, blijft de rups doorlopen naar je schoen terwijl je stampvoetend hebt gewaarschuwd en probeert een haas door voorlangs te glippen aan de aanstormende trein te ontkomen. Een mensaap is niet in staat een soortgenoot kenbaar te maken achter welk kastdeurtje een banaan ligt.

Dan snap je hoe slim mensen zijn. En dat hebben we te danken aan die ene kwaliteit die ons van de rest der schepselen onderscheidt: de rede.

Dankzij de rede kennen we logica, we zien verbanden tussen gebeurtenissen, oorzaken, zelfs oorzaken achter oorzaken. We knutselen dat het een lieve lust is, zetten de wereld naar onze hand, we vliegen naar de maan. Not even the sky is the limit.

Dat doen we samen. Want zo slim zijn we dan ook weer niet, dat we dat in ons eentje zouden kunnen. Samen staan we sterker.

De rede, de ratio, heeft ons vooruitgang gebracht. Van ons verstand moeten we het hebben. De emotie is er voor andere zaken. Vermenging leidt tot ellende. Waar de emotie de overhand krijgt, raakt de rede verduisterd.

In een democratie stop je verduistering door besluiten aan de rede toe te vertrouwen, aan mensen met een langetermijnvisie die deskundigheid inhuren. Dat gaat niet altijd goed, maar het is het beste wat we hebben.

Leken zien en voelen vooral de nadelen op de korte termijn. Wantrouwen in de politiek is het gevolg. En wantrouwen in deskundigen. In de media, wanneer die weigeren het wantrouwen in gelijke mate te delen.

Het laatste wat de politiek dan moet doen, is het woord aan de leken geven. Dat woord heet referendum. En het gevolg is achteruitgang.

De golden retriever heeft geblaft: Brexit! Het woord was aan de leken. Vooruitgang is slechts een slingerbeweging en de slinger gaat nu de andere kant op. Merde! Scheiße! Shit!

________________________________

Reageren kan hier.

Uitzwaaien

 Maaike de Rijk , ,

maaike_rondEigenlijk heb ik ook wel weer te doen met die 52 procent weglopende Brexiters.
Kiezers te stom vinden om te kiezen, dat heb ik altijd een beetje denigrerend gevonden.
Maar wel realistisch: als ik mijn eigen gebrek aan deskundigheid onder ogen durf te zien, en dat doe ik, kan ik gebrek aan competentie niet ontkennen.

Daarom denk ik, eerlijk gezegd, dat er heel wat mensen onder deze 52 procent weglopers zijn die, laat ik maar zeggen, enige ondersteuning nodig hebben om überhaupt het gat van de deur te vinden die ze nu zo hard willen dichtslaan.

Ze komen van een koude kermis thuis. Hun sociaal-economische problemen blijken straks gewoon te komen door het incompetente en/of asociale beleid van hun achtereenvolgende regeringen. Niks Brussel.

Op liefdevolle aandacht van hun leiders hoeven ze niet te rekenen, denk ik.

Boris Johnson bijvoorbeeld, Lord of the Lomperikken, lijkt mij nou niet het verantwoordelijke type dat goed op zijn schaapjes let, ook al hebben ze hem meemekkerend aan een meerderheid geholpen.

En UKIP’er Farage heeft toch wel een dingetje met zijn bewegingsapparaat: om dit achteromkijkend een geweldloze operatie te noemen moet je, als je het dode lichaam van parlementslid Jo Cox over het hoofd ziet, wel een héél stijve nek hebben.

Voor een besmetting naar Nederland, een Nexitreferendum, ben ik niet bang. Want ik heb een oplossing: de vóórstemmers, of ze nou in de meerderheid zijn of niet, krijgen sowieso hun zin – zij mogen, op kosten van de Nederlandse staat, uit de EU vertrekken.

Naar een stombewoond eiland. Aan de overkant van het Kanaal.

Ik verheug me erop ze uit te zwaaien.

______________________________

Reageren kan hieronder of op Facebook.

 

Idioten en schurken

 Rob Vunderink , ,

rob rondAls zoon van een gezagsgetrouwe eenvoudige burger treed je de wereld allicht met blauwe ogen tegemoet. Zie je het levenslicht in een milieu van politici of autohandelaren, dan kun je je een minder naïeve start voorstellen.

Met mijzelf als uitgangspunt dacht ik blauwogig dat mensen, allen gemaakt van hetzelfde spul, in beginsel even slim, muzikaal en solide waren.

De noodzaak tot bijstellen deed zich al vroeg voor. Tijdens zang op school hoorde ik harmonieën voorbijkomen die pas over generaties worden begrepen. En bij de leesles had ik stiekem het boek al uit terwijl klasgenootjes nog over de woorden van pagina drie struikelden.

Daarna begonnen volwassenen door de mand te vallen. Bij een voorloper van de Cito-toets vertelde mijn broer dat hij van ‘De Vuurvogel’ van Stravinsky hield. ‘Zeer muzikaal’, concludeerden de psychologen die de schooltest afnamen. Mijn broer kende het werk niet. Hij had die naam uit de platenkast van mijn vader. Dit voorval heeft mij met een levenslang wantrouwen jegens de psychologie opgezadeld.

Voor de jongere lezers zal ik ‘wantrouwen jegens de psychologie’ even vertalen: ‘wantrouwen richting de psychologie’, of zo je wilt: ‘wantrouwen naar de psychologie toe’. Ziezo, is dat ook weer aangepast aan de moderne tijd.

We kregen op het gym in Nijmegen een nieuwe rector. In de aula stelde hij zich voor aan de hele school met de woorden: „Ik ben van plan mij intensief met jullie te bemoeien. Ik ben van plan mij zo intensief met jullie te bemoeien dat jullie het zelf niet zullen merken.”

Ik, 14 jaar oud, dacht meteen: die vent is niks. Een paar jaar later schopte hij me van school omdat mijn haarlengte die van de Beatles begon te naderen. Dat was bemoeienis die ik wel degelijk merkte. Een klasgenote vertelde me naderhand hoe zijn bemoeienis zich nog meer uitte: tijdens schoolfeestjes drong hij zich met een borrel te veel achter de kiezen op aan meisjes op de dansvloer.

„Een crisis als die in de jaren dertig kan niet meer voorkomen”, vertelde onze leraar Engels tijdens de les, „want tegenwoordig weten ze hoe ze dat kunnen voorkomen.” De man was van 1906, dus hij heeft de crisis van 2008 niet meer meegemaakt.

Na school kwam ik in de grote boze wereld terecht. Hoe boos die wereld was, had mijn vader aan den lijve ondervonden. Hij zat in een Jappenkamp waar hij getuige was van de onthoofding van een jongen omdat die brood had gejat. Zijn jongere broer, 23 jaar oud destijds, kwam niet terug uit Bergen-Belsen. En na de oorlog betaalde onze overheid mijn vaders soldij niet uit. Hoe kan het dat die man naïef is gebleven?

In die grote boze wereld gebeurde veel. In Amerika werd een president vermoord. Een andere president had de kluit belazerd en moest aftreden. In Nederland werd Pim Fortuyn afgeknald, daarna werd Theo van Gogh aan het mes geregen. Ook bescheidener leed kwam voor. De reljournalist Willem Oltmans kreeg een schadevergoeding van miljoenen toegekend omdat de Nederlandse overheid, met name minister Joseph Luns van Buitenlandse Zaken, hem het werken onmogelijk had gemaakt.

Ook nu zie je rare dingen. Veel mensen juichen een oproerkraaier aan het hoofd van een ledenloze partij toe, een man die de parlementaire omgangsvormen heeft verrijkt met ongenuanceerde taal. Kut wel eigenlijk.

Dachten velen wellicht dat het na de Tweede Wereldoorlog met veroveringsoorlogen in Europa gedaan was, bestaat Rusland het om een schiereiland in te pikken dat rechtens een ander land toebehoort. En Amerika is in de ban van een presidentskandidaat die niet alleen blond oogt, maar ook klinkt: er is niks mis met zijn handen en een zeker lichaamsdeel is ook pico bello in orde. Moet deze man in het machtigste land ter wereld over leven en dood gaan beschikken?

In een zo rommelige wereld, waarin hoge bomen ook raar doen, mag je blij zijn met structuren die de zaak enigszins bij elkaar houden en geschillen dempen door het gesprek. De Europese Unie is zo’n structuur. Daarin werken landen samen die elkaar in voorbije eeuwen meer dan eens naar het leven stonden: Frankrijk en Duitsland. Hoe dom, hoe kortzichtig moet je zijn om door die samenwerking een streep te willen zetten?

We zullen wereldwijd, ook bij ons, last blijven houden van idioten en schurken. Met ons allen zijn we beter af binnen een club van gedeelde belangen. Er zijn halfzachten die deze club het liefst om zeep willen helpen. Trap er niet in!

_________________________________

Reageren kan hier.

Volk versus elite

 Rob Vunderink , ,

rob rondLaat ik het nou maar eerlijk toegeven. Jarenlang heb ik deel uitgemaakt van de grote samenzwering van de elites en de msm tegen het volk. Wat zegt u? U weet niet wat msm betekent? Dat begint al goed. Dat zijn ‘mainstream media’, dus ook de kranten en omroepen waar ik voor heb gewerkt. Best veel: KRO, Wereldomroep, AVRO, Veronica, Telegraaf, Parool, Gelderlander en nog een zwik regiobladen.

‘Je hebt je keurig aan de opdracht van de baas gehouden’, schreef een krantenlezer die mij had betrapt op het zwartmaken van zijn geliefde Rusland. En een luisteraar waarschuwde Veronica Nieuwsradio dat ze mijn lasterpraat vanuit standplaats Moskou niet meer moesten uitzenden, want ‘weet u wel dat die Vunderink uit een heel fout nest komt? Daar kan ik een boekje over opendoen.’

Dat nest was zorgvuldig uitgekozen door het zaadje en de eicel waaruit ik zou ontstaan. Het volk heeft zoiets meteen door: foute boel. Terwijl zo’n nest voor de msm juist een pre is.

Maar de gouden tijden voor de elites en de msm zijn voorbij. The times they are a-changin’. Lezers doen hun krant de deur uit, kijkers zappen weg van het NOS Journaal. Het echte nieuws staat op internet. Dat zet het volk er zelf op. Weg met de leugens van de msm, leve de waarheid!

En zie, de schellen vallen ons van de ogen. We gaan naar de dokter, maar die maakt ons juist ziek, in opdracht van de farmaceutische industrie, Big Pharma, die hem daarvoor betaalt. Want alles draait om het grote geld en daarvoor moeten wij, het volk, bloeden. Dat is nu mooi afgelopen, dankzij een site als brekendnieuws.nl, die ons leert dat kanker altijd wordt veroorzaakt door stress en dat chemo niet helpt. Het simpele feit dat je kanker eenvoudig kunt genezen met cannabis, vegen de medische elites onder het tapijt, anders verspelen ze hun inkomsten uit hun veel te dure medicijnen. Daar lees je in de msm niets over, want die zitten in het complot.

Of neem het Oekraïne-referendum. Laatst schreef de Volkskrant dat het associatieverdrag een prima afspraak is. Misschien trappen Volkskrant-abonnees daarin, maar het volk snapt dat de redacteur die zoiets schrijft, moet zijn omgekocht door zoiets smerigs als beurssjoemelaar George Soros of de CIA. De heersende elite in de EU verzint die trucs allemaal ook niet zelf, want die loopt aan de leiband van Washington. Die hele Europese Unie is een gesel voor het volk, dat snapt iedereen, maar in de msm kom je die conclusie niet tegen. Dat mag niet van de elites. En de journalisten weten dat maar al te goed, want dat staat duidelijk genoeg in hun instructies. Daar hebben ze zich maar aan te houden, anders staan ze zo op straat. Daarom zullen ze ook altijd ontkennen dat ze betaald worden om te desinformeren.

Maar het volk is druk bezig daaraan een einde te maken. Niet veel langer zullen de elites en hun handlangers de belangen van de meerderheid nog kunnen schaden. Meerderheid, jazeker, want de ware volkspartij van Nederland, de PVV, staat in de peilingen al op ruim 40 Tweede Kamerzetels.

Daar zou je tegenin kunnen brengen dat 40 van de 150 zetels geen meerderheid is. En dat 40 zetels in de peilingen nog geen 40 zetels bij de verkiezingen zijn. Maar zo’n lelijke tegenwerping kan alleen maar van een vijand van het volk komen, iemand die zich voor vuig gewin laat spannen voor het propagandakarretje van de heersende elites.

Uiteindelijk zal het volk zegevieren en krijgt het de krant die het wil. Hoe zo’n krant er uitziet, weten we dankzij de proletarische revolutie die bijna honderd jaar geleden in Rusland plaatsvond. V.I. Lenin: ‘Een krant is niet alleen een collectieve propagandist en een collectieve agitator, maar ook een collectieve organisator.’ Geen woord over nieuws.

Moet ik spijt hebben van het fortuin dat ik als msm-journalist verdiend heb door propaganda te bedrijven voor de heersende elites? Daar moet ik nog even over nadenken. Eerst nog maar eens diep het gaspedaal intrappen van mijn Ferrari.

_________________________________

Reageren kan hier.

Gezond eigenbelang

 Rob Vunderink , ,

rob rondDe wereld zit vol bedriegers. En die laten ons er met onze blauwe ogen zo intuinen.
Zo dacht ik tot vanochtend nog steeds dat het openhouden van het luchtruim boven Oekraïne aan pure domheid toe te schrijven viel. In het oosten waren al Oekraïense vliegtuigen op enkele kilometers hoogte neergeschoten door pro-Russische rebellen of door de Russen zelf, dus dan schrap je de burgerluchtvaart toch boven dat gebied? Maar ja, dan loop je de overvliegrechten mis. Zonde van het geld. Dus weet je wat: als jullie nou boven 9,7 kilometer hoogte over komen vliegen, dan zit je safe.

God zij dank, dachten ze bij KLM en Malaysia Airlines. Hoeven we niet om te vliegen en dat scheelt een hoop kerosine, dus een hoop geld.

Hebzucht en domheid. Concludeerde ik.

Fout! Oekraïners zijn dan wel dronken boeren, schrijft een oude vriend op mijn Facebookpagina, maar ze zijn link genoeg om de EU bij hun conflict met Rusland te betrekken.

Welnee, probeerde ik nog, ik ken die landen. Ik ben er vaak geweest, ik heb jarenlang in Moskou gewoond. Nergens anders zag ik meer chaos. Ik hanteer in deze kwestie Hanlons scheermes: schrijf nooit iets toe aan boze opzet als het afdoende verklaard kan worden door domheid.

Nee, houdt de vriend vol, dat laten neerhalen van de MH17 was opzettelijk zo gepland door de Oekraïners. Zo doortrapt zijn ze wel.

Dan heeft Poetin toch gelijk. De Russische president zei onmiddellijk na de ramp: wat er ook volgt uit het onderzoek, het was de schuld van Oekraïne.

Dus eigenlijk hebben de Oekraïners dat passagiersvliegtuig op die raket afgestuurd.

En met zulke bandieten zouden wij een samenwerkingsverdrag moeten sluiten? Ammenooitniet, zeggen de tegenstanders. ‘Laat die fascisten in Kiev maar in hun sop gaarkoken.’

Hoe leg je uit wat er goed is aan het verdrag als je eerst allerlei onzinargumenten moet weerleggen?

Oekraïne is fascistisch. Dat zegt Russia Today. En Russia Today zegt wat het Kremlin zegt. Moskou breidelt de pers, Kiev niet. Rusland kent een leiderschapscultus, Oekraïne niet. Wie is hier fascistisch?

Oekraïne is corrupt. Dat klopt, net zo corrupt als Rusland. Vandaar Majdan: de mensen kwamen ertegen in opstand. Gaan we die mensen in de kou laten staan? En zou Kiev zich niet een pietsje meer bijsturing laten welgevallen door ons als partner?

Oekraïne valt binnen de Russische invloedssfeer. Dat klopt en sterker nog: de Russen hebben Oekraïne verschillende malen in de recente geschiedenis met geweld ingelijfd. Waar staan wij voor in Europa? Voor het zelfbeschikkingsrecht van volken? Of buigen we voor geweld? Wat een land voor zichzelf wil, hoort de doorslag te geven. En Oekraïne heeft voor de EU gekozen.

Je moet de Russen niet irriteren. Ook dat klopt. Je moet niemand irriteren. Maar hier is iets anders aan de hand. Persbreidel en militaire avonturen zijn geen teken van kracht, maar van zwakte. Het gaat niet goed met Rusland, de economie stort in, vooral door de lage olie- en gasprijs. Dan ga je als leider gemakkelijke successen creëren en patriottische sentimenten opkloppen. Dat heeft tot dusver gewerkt, maar inmiddels gaat het zo slecht met het land dat Poetin zijn hart moet vasthouden. En wij dus ook. Wil hij in het zadel blijven, dan dreigt de knoet. Gaat hij kopje onder, dan dreigen chaos en geweld.

Reden te meer om tussen Europa en Rusland een extra buffer te willen in de vorm van een groot land. Dat is gezond eigenbelang. Voor Oekraïne én voor ons. Bovendien geven we een signaal af aan Moskou: we zwichten niet voor druk.

Stem je op 6 april tegen het verdrag, dan steun je Poetin. Stem je voor het verdrag, dan help je niet alleen Oekraïne, maar ook jezelf.

En voor Rusland rest slechts te bidden. Als je gelooft.

_________________________________

Reageren kan hier.