Wat er met mij, overtuigd sociaal-democraat, aan de hand is weet ik ook niet. Maar ik ben eigenlijk wel blij met de opgewekte Rutte.
Of zijn opgewektheid te maken heeft met liberalisme, daar wil ik vanaf wezen, maar ik durf wel te constateren dat de ‘s’ van somber vaak samensist met de ‘s’ van sociaal-democraat. Ik spreek uit ervaring.
Misschien gaat het om het vermogen om op tijd even van stemming te wisselen.
Zwaarmoedigheid heeft de neiging er altijd te zijn en wordt hoogstens afgewisseld door een periode van wat mindere zwaarte.
Terwijl, zoals je bij Rutte kunt zien, een structurele opgewektheid iemand er niet van weerhoudt om af en toe eens even flink kwaad te worden. Bijvoorbeeld, zo liet hij zien in Zomergasten, op brutale snotneuzen van oorspronkelijk Turkse komaf die ‘pleur op’ roepen tegen journalisten en hen het werk onmogelijk maken.
En dan in je kwaadheid zeggen ‘pleur zelf op!’
En vervolgens, als de boosheid zakt, weer opgewekt komen met een uitstekende rationele motivering.
„Jongens, luister: in Nederland, waar jullie wonen, hebben wij een rechtsstaat. Die garandeert de vrijheid van demonstreren – zelfs als dat voor een dictator is. Een vrijheid waar jullie nou gebruik van maken, ja? Maar er is hier ook persvrijheid, die jullie nu op onbeschofte wijze onmogelijk maken. Als je dat allemaal niet waardeert, krijg je in Nederland een probleem.”
En in Turkije niet dus. Zeg ik er voor de duidelijkheid achteraan, want ik wijs mensen graag de weg.
Rest mij de vraag: waarom blijven mensen toch zo op zoek naar de diepere lagen van een opgewekt mens als Rutte? Krijg je te weinig te zien, of kijk je niet goed?
Ik zie hier namelijk een premier die – weliswaar met een lach op zijn gezicht maar wél serieus – onze rechtsstaat verdedigt.
Diepere lagen hoef ik voorlopig even niet, hoor.
______________________________
Reageren kan hieronder of op Facebook.
Rutte meent er geen woord van. Hij wil alleen stemmen van de PVV afsnoepen en probeert Aboutaleb in stoere taal te overtreffen. Ik heb hem nooit boos gezien als de tegenstanders van een AZC zich tegen de pers keerden. Huichelachtig, onbekwaam en onbetrouwbaar, zo gaat Rutte de geschiedenisboekjes in. En och wat kan het hem schelen. Hij heeft een mooi leven.
Iedereen doet iets ergens om, als je me nog kan volgen. En in campagnetijd helemaal. Maar ik was blij dat hij de gelegenheid nam om te scoren en die eventuele stemmen gun ik hem.
Want -ik kan wat gemist hebben-, hij is de eerste politicus die ik over dit incident hoorde met zo’n duidelijk statement: emotioneel en rationeel.
Het kan me ook eerlijk gezegd niet schelen wie met welke politieke kleur voor onze rechtsstaat opkomt, als het maar gedaan wordt. Je zou dit gedrag anders nog normaal gaan vinden.
Het gewelddadig gedrag van tegenstanders van een AZC heeft hij overigens wél veroordeeld.
Niet op een handige manier, want hij noemde ze ‘Tokkies’ en die familie vond dat niet leuk. Daarvoor heeft hij zijn excuses aangeboden.
De rest van je uitspraken laat ik bij jou.