Ter gelegenheid van onze aanstaande verhuizing naar een kleinere woning gaat mij zo ongeveer mijn hele leven door de handen: mee of weg ermee?
Deze zware klus wordt niet lichter als je dan óók nog eens over het leven als zodanig gaat piekeren.
Het gaat vanzelf, door de stress denk ik.
Dan krijg ik af en toe stemmetjes in mijn hoofd. (Verder gaat het goed hoor.)
Eén stemmetje – een reclamezinnetje – dat zich regelmatig laat horen is: ‘omdat je het waard bent’.
Even met beeld en geluid: zo’n mooie Amerikaanse mevrouw met een geleende Nederlandse stem die met een laag, zacht, bijna zwoel timbre: ‘oehoemdat je het wahaaaarrrd bent’ zegt.
Heb je ’m?
Ik vind reclame een leuk verschijnsel in onze samenleving.
Dat zal niet helemaal politiek correct zijn volgens sommigen: fundamenteel antikapitalisten bijvoorbeeld houden er niet zo van.
Maar het plezier heeft te maken met twee van mijn hobby’s: communicatie en psychologie.
Mijn grote duim zorgt ervoor dat ik uit reclame van alles af ga lezen.
Kijk, het ís gewoon reclame voor haarkleuring. Die je dan heel erg verdiend hebt.
Maar waarom vindt iemand van de kleurshampoofabriek dat ik moet worden aangesproken op wat ik voor mezelf óver zou moeten hebben?
En nu gaat mijn grote duim werken: ‘want eigenlijk ben jij (ik dus) veel te streng en sober voor jezelf gebleven bij al die overdaad in supermarkten en drogisterijen, wat heel mooi van je is hoor, maar niet gezond!’
Mikt deze reclame op een bij mij latent voortwoekerend calvinisme?
Dat ik wel iets koop, maar dat af en toe het schuldgevoel toeslaat: of het niet een beetje te veel is allemaal?
Als ik zo door mijn huis loop, zie ik errug veel dingen die ik voor mezelf over had.
Ik heb het genoegen een reclamedame te kennen en haar liet ik een eerdere versie van deze column lezen. Zij stuurde mij, heel aardig, een paar links en wat blijkt? De eerste boodschap voor deze haarkleuring luidde ‘omdat IK het waard ben’ en werd gemaakt in 1973 door de 23-jarige reclamedame Ilon Specht. Die had helemaal genoeg van de rol van vrouwen in de reclame en van de mannenstem die vertelde wat HIJ mooi vond aan bijvoorbeeld vrouwenkapsels.
Toen ik het begin van dit filmpje zag snapte ik dat helemaal.
In de loop der tijden (circa 2005) is de boodschap veranderd in ‘omdat JIJ het waard bent’ en eind 2009 in ‘omdat WIJ het waard zijn’.
Mijn stemmetje is dus van tien jaar geleden. En oorspronkelijk meer feministisch dan anticalvinistisch bedoeld. De tijden zijn natuurlijk wel veranderd, ook wat betreft feministische gedachten.
Bij mij in ieder geval wel: je kan je haar ook gewoon in de kleur laten die het heeft, toch? En in het algemeen een beetje consuminderen, dames en heren?
Ik ga maar weer eens door met opruimen.
En als ik het stemmetje weer hoor, dan ga ik heel erg genieten van de rust en loutering die opruimen en eenvoud geven.
Omdat ik het waard ben.
______________________________
Reageren kan hieronder of op Facebook.
Hou toch op over glanzend haar. Als de zon erop schijnt worden omstanders verblindt en dat kan je je medemens toch niet aan doen? Nog gevaarlijk ook!
Vertel mij wat over verhuizen. Ook wij gingen al weer bijna vier jaar geleden van groot naar klein. We hebben ongelooflijk veel weggedaan en toch blijkt ons huidige huis weer te klein te zijn om de overgebleven en meegenomen troep/spullen kwijt te raken.
Dus we bouwen er een stukje aan. Kunnen we daar weer troep/spullen in kwijt pfff.
Haha, dus afkicken gaat langzamer dan we denken……
Als je zoals in het filmpje blijkt “selfesteem” wilt is het wat mij betreft tamelijk onfeministisch om dat van het al of niet glanzen van je haar te laten afhangen.
Maar verder lijkt me dat je het waard bent om het voor jezelf zo prettig en comfortabel mogelijk te maken in je nieuwe leven, Maaike
Joyce
Dank je Joyce! En ja, ik had ook zo mijn bedenkingen bij het feministische aspect ervan 😉