Afscheid

2020 is een geweldig jaar om afscheid van te nemen. Zo veel nare onzekerheid over zo’n lange periode kan ik me in mijn bestaan niet herinneren. 2021 kan alleen maar beter worden. Dat wil zeggen – corona volente. Wie weet wat dat valse virus voor ons nog in petto heeft.

Met afscheid nemen heb ik wel wat ervaring. Als je lang genoeg leeft, moet je je ouders ooit vaarwel zeggen. In mijn omgeving heb ik collega’s uit de muziek en uit de journalistiek zien gaan. Familie, vrienden, buren, zelfs beroemdheden die ik als journalist ooit de hand mocht schudden, zoals Boris Jeltsin en Billy Graham — ze staan op een lijstje dat ik bijhoud. Dat lijstje stopt pas met groeien als ik zelf aan de beurt ben.

Er is een afscheid waar ik nogal moeite mee heb. In mijn jonge jaren redeneerde ik zo: wij mensen zijn allemaal gemaakt van hetzelfde spul, dus uiteindelijk komen we allemaal uit op hetzelfde punt. Naar dat punt wees een pijl die kan bestaan dankzij het hoogste wat de mens bezit: het vermogen rationeel te zijn. Op den duur wordt de mensheid verstandig, schrapt zij geloof en ander bijgeloof op het pad der verlichting. Weg van egoïsme, narcisme, groepsdenken, nationalisme, racisme en meer van dat fraais. Alle Menschen werden Brüder! En zo.

Tot 2020 was er van mijn kinderlijke naïveteit voldoende afgebrokkeld, maar het coronajaar gaf de nekslag. Weltschmerz greep om zich heen binnen mijn kennissenkring en de krankzinnige hoeveelheid krankzinnigheid die dat losmaakte bij mensen die ik hoger had ingeschat bracht mij ertoe om het contact met een flink aantal mensen te verbreken. Ook met mensen die ik anderszins hoog heb zitten, bijvoorbeeld als muzikant.

Het enige pluspunt aan corona is dat de oranje clown uit het Witte Huis verdwijnt. Niet voor niets maakte hij al ruim voor de verkiezingen misbaar over stemmen per brief, dankzij de pandemie, want hij wist dat vooral zwarte kiezers die door de Republikeinen steevast van de stembus worden weggehouden door trucs als schrappen van stembureaus opeens een kans hadden mee te doen. Hij zag het aankomen, verzette zich met hand en tand, vond de wet tegenover zich en dolf het onderspit. Dank je, Amerika! Dank je, corona!

Jammer ook dat ik veel eerder al afscheid had moeten nemen van de illusie dat Rusland na de teloorgang van het Sovjetrijk een normaal land zou worden. In 1989 rommelde het in het Oostblok en in een nieuwjaarsliedje voorspelde ik de val van de Berlijnse muur. Niet alleen de muur viel, maar ook de meeste communistische regimes. Hoopgevend, dacht ik. De hoop is vervlogen. Polen en Hongarije zijn akelige landen geworden. In Moskou worden kritische journalisten en politici vermoord of vergiftigd. Het nooit eindigende sprookje waar mijn groep Diesel in 1989 met de nodig ironie over zong gaat het niet worden. (Klik HIER voor de video.)

Gelukkig nieuwjaar – C Новым Годом! Wens ik eenieder, mijn hart vasthoudend.

________________________________

Reageren kan hier of onder aan deze pagina.

8 reacties op “Afscheid

  1. “Geloof” is, wat mij betreft, een heel breed begrip. Een ander woord voor vertrouwen, wat mij betreft.
    Maar als je het over christendom hebt: zonder religie was er geen Bach, Rembrandt, enz.
    De reformatie heeft wetenschap voortgebracht (geen latijn meer, maar zelf kunnen lezen en onderzoeken in de eigen taal, cultuur, literatuur.)
    Als je die verbanden niet wilt zien, dan gooi je het al te makkelijk weg.

  2. Voor jou ( en jouw naasten) eveneens een perfect 2021 gewenst. En een beetje de hoop dat je weer tijd hebt om een – terug in de tijd – band te formeren en gaat optreden…

  3. Ben het in veel zaken met je eens. Jammer dat je geloof en bijgeloof onder dezelfde noemer plaatst. Heb je daar ook afscheid van genomen, of zie ik dat verkeerd?

Laat een antwoord achter aan Engelbert Toonen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.