De vakantie is voorbij, komkommertijd ook.
Jammer: op tv geen Zomergasten meer, geen praatprogramma’s waar de tijd wordt genomen voor gesprekken, los van de waan van de dag.

Het politieke reces is namelijk ook voorbij. In de talkshows en nieuwsrubrieken zien we straks weer de spelers flitsen en blitsen. Of verkreukeld worden.

Format? „Politieke gast, je krijgt tien minuten, inclusief twintig onderbrekingen door de interviewer.”

Er valt natuurlijk een hoop kritiek te leveren op politici. Naast de noodzakelijke ambitie zijn ijdelheid en pretenties hun niet vreemd. Maar omdat de dames en heren kritische journalisten daar ook geen gebrek aan lijken te hebben, moet ík naar een spel om het spel kijken. Een soort Wordfeud – letterlijk: woordvendetta. En niet voor de lol, in ieder geval niet de mijne.

Sommige ‘anchors’ lijken een roeping te hebben, een beetje als Jomanda, het spirituele medium uit Tiel. Deze geroepenen uit Hilversum zien zichzelf als ontmaskeraars van het Haagse wereldje, alsof het daar louter leugenaars en bedriegers zijn. En zo kan het gebeuren dat Twan Huys in College Tour beleefder is tegen crimineel Willem Holleeder dan tegen politicus Diederik Samsom.

Dat de kijkcijfers stijgen naarmate de uitzending spannender wordt – dat wil zeggen, de politicus wordt zó vaak in de rede gevallen dat hij daarna rijp is voor stottertherapie – is niet de bedoeling natuurlijk. Dat is slechts een aangename bijkomstigheid.

Biologie kent ook media, lees ik op Wikiweetalles. Het zijn voedingsbodems ten behoeve van een bacteriecultuur. Een lauw stukje kipfilet met salmonella, bijvoorbeeld. Je wordt er doodziek van. Maar deze media hebben in ieder geval geen pretenties.

De relatie media en politici wordt ook wel eens een moeizaam huwelijk genoemd: ze kunnen niet zonder en niet met elkaar.

Ik hoop tóch dat het uitgaat tussen die twee. Word er een beetje ziek van.

______________________________

Reageren kan hieronder of op Facebook.