Je zit zonder werk en prakkiseert over een manier om brood op de plank te krijgen. Eureka! Je wordt Rijdende Rapper. Voor een bescheiden gage geef je concerten in je eigen auto waarmee je onderwijl je publiek van A naar B brengt. Nou, mooi niet. De wetgever steekt een spaak in het wiel.

„Ik moet toch zelf weten waar ik optreed?”
Ja.
„En de mensen moeten toch zelf weten of ze mijn show in mijn auto willen bijwonen?”
Ja.
„En of ze daar geld voor over hebben?”
Ja.
„Dan mag ik mijn auto intussen toch wel van A naar B sturen?”
Nee, dat mag niet. Dat is personenvervoer over de weg. Daar heb je een vergunning voor nodig.
„Dus de wet houdt vernieuwing tegen?”
Wat is hier het nieuwe?
„De Rijdende Rapper. Die is er nog niet.”

Rappers zijn er genoeg. Chauffeurs ook. Zo’n combinatie levert geen novum op in de zin van de wet. Als het zo makkelijk was, zag je binnen een mum van tijd een hele serie nieuwe beroepen: de Karrende Crooner, de Jakkerende Jodelaar, de Flitsende Fluiter, ik noem maar wat.

„Waarschijnlijk heb je wel gelijk. Onze overheid houdt ook innovatie als Uber tegen.”

Wacht even. De wet zegt dat je voor personenvervoer een vergunning nodig hebt. Mag ik als privépersoon voorbijgangers op straat vervoer tegen betaling aanbieden?
„Nee.”
Mag ik mensen via de krant betaald vervoer aanbieden?
„Nee.”
Mag ik mensen via telefoon of internet betaald vervoer aanbieden?
„Eh… nee.”
Dat wil Uber. Onder het mom van innovatie willen ze snorren legaliseren. En een overheid die tegenstribbelt, is dan ouderwets. Niet van deze tijd.

„Wat is er mis met het opengooien van de taximarkt?”

Om te beginnen, noem het dan ook zo: opengooien van de taximarkt. Verschuil je niet achter een kulargument als innovatie. En ten tweede, nooit gemerkt wat het opengooien van die markt in Amsterdam teweeg heeft gebracht?

„Een taxioorlog toch?”
Ja. En chauffeurs die in afgeragde auto’s rijden, korte ritten weigeren, de meter uit laten en dat soort zaken. Ik kon een tijdje terug in een Amsterdamse taxi niet met creditcard betalen. In Szczecin wel.
„Waar?”
Szczecin. Nooit van gehoord?
„Nee.”
Dacht ik al. Heette Stettin toen het nog Pruisisch was. De latere tsarina Catharina de Grote is er geboren. Ligt nu in Polen en is groter dan Nederlands vierde stad, Utrecht. Onbeduidend plaatsje dus.

„Gaan we katten?”

Nee hoor, alleen maar even pochen dat ik zoveel weet. En je kunt gewoon Rijdende Rapper worden, hoor. Misschien krijg je wel gelijk als je een verbod aanvecht. Gaat met Uber ook gebeuren. En dan wordt de taxiwereld nog meer een jungle.

_________________________________

Reageren kan hier.