Tag archieven: bureaucratie

Verkeerspolitie

rob rondHet is 09.00 uur in de ochtend. Stepan heeft een zware dag voor de boeg: hij wil zijn auto laten uitschrijven uit de registratie van de GAI, de Russische verkeerspolitie. Pas als dat is gebeurd, mag hij zijn auto verkopen.

De GAI in Stepans eigen woonplaats Vidnoje houdt zich niet bezig met de registratie van auto’s, daarvoor moet hij naar Podolsk. Beide gehuchten liggen in het district van Moskou, op ongeveer 40 kilometer van elkaar.

De GAI van Podolsk is krap behuisd in een gebouwtje van twee verdiepingen. Ervoor ligt een ontzettend klein pleintje met daarop ontzettend veel auto’s. Stepan vindt met veel moeite een plaatsje voor zijn auto.

In het kantoor staat een rij. Stepan wacht zijn beurt af en haalt opgelucht adem als de vrouw achter het loket zegt dat zijn papieren in orde zijn. Nu moet hij naar buiten, naar de inspecteur.

Op het pleintje lopen allemaal mensen heen en weer. Zij zijn op zoek naar de inspecteur. Die wordt na lang zoeken gevonden. Hij drinkt thee op de tweede etage.

„Wij eh…”, begint een van de autobezitters voorzichtig.
„Naar jullie plaatsen”, blaft de inspecteur. „Wacht daar op mij.”

Het is 11.00 uur als de inspecteur naar buiten komt. Stepan stormt op hem af.
„Kameraad inspecteur, ik hoef alleen maar…”
„Waar staat je auto?”
Stepan wijst hoopvol naar de plaats waar zijn auto staat.
„Naar je auto, en houd je gedeisd!”

De inspecteur doet zijn ronde, Stepan is het laatst aan de beurt.
„En waar moet dit stuk stront naartoe?”
„Bedoelt u mij of de auto?”, vraagt Stepan.
De inspecteur vertrekt geen spier. Stepan zegt dat hij de auto wil verkopen.
„Technisch paspoort.”
Stepan overhandigt het technisch paspoort.
„Je hebt de laatste autokeuring overgeslagen. Naar kamer 7!”
„Hoe kan mijn auto nu gekeurd worden? Hij is één en al roest en…”
„Naar kamer 7!”

Kamer 7 blijkt het kantoor van de chef van de GAI te zijn. De deur zit op slot. Na enige tijd wordt de deur geopend en komt een vrouw naar buiten. Even later volgt de chef. Hij kijkt naar Stepan en fronst zijn wenkbrauwen.
„Waarom ben je niet geschoren?”
Stepan spelt de chef op de mouw dat hij over drie dagen naar Oostenrijk gaat en dat hij zich daarom niet mag scheren. De chef toont zich tevreden met dit antwoord.
„En waar kom je voor?”
Stepan zegt dat zijn auto de laatste keuring niet heeft ondergaan.
„O, dan moet je niet bij mij zijn, maar bij de wachtmeester”, zegt de chef.

Stepan zoekt de wachtmeester op en legt hem uit wat er aan de hand is.
„O, dan moet je niet bij mij zijn, maar bij de GAI in de eigen woonplaats”, zegt de wachtmeester.

Om 14.00 uur is Stepan bij de GAI in zijn woonplaats Vidnoje.
„Wij werken vandaag maar tot 14.00 uur”, zegt de inspecteur daar.
„Over drie dagen vertrek ik naar Oostenrijk”, zegt Stepan, „help me alstublieft met de keuring en ik breng iets voor u mee, een televisie, een recorder, wat u maar wilt.”
„Vooruit dan. Maar eerst ga je naar de bank om voor de keuring te betalen, plus een boete omdat je je auto niet op tijd hebt laten keuren.”

Een half uur later is Stepan weer terug bij de GAI. De inspecteur vergelijkt de nummers van de auto met die in het technisch paspoort en zegt dat alles nu in orde is. Stepan kan gaan.
„Ja, maar u moet nog een aantekening maken in het paspoort over de technische staat van mijn auto”, zegt Stepan.

Op dat moment komt net de chef naar buiten.
„Geen aantekeningen in het paspoort”, zegt de chef. „Ga maar naar de souschef om een akte op te laten maken.”
„Waarom een akte opmaken?”, zegt de souschef in zijn kantoor, „ik maak wel een aantekening in het technisch paspoort.”
Stepan is stomverbaasd. „Uw chef heeft me net gezegd dat hij geen aantekeningen in het paspoort maakt.”
„Hij niet, ik wel”, zegt de souschef.

Om 16.00 uur is Stepan weer terug in Podolsk. De inspecteur zegt dat alles in orde is. Stepan moet naar de tweede verdieping om zijn kentekenplaten in te leveren. Hij klopt op het loket, dat gesloten is.
„Je hoeft niet te kloppen”, zegt iemand in de rij wachtenden. „Over een half uur gaat het loket weer open.”

Een half uur later gaat het loket inderdaad open.
„Ik wil mijn kentekenplaten inleveren”, zegt Stepan als hij aan de beurt is.
„Technisch paspoort.”
Stepan geeft het technisch paspoort.
„Persoonlijk paspoort.”
Stepan geeft zijn paspoort.
„Op wiens naam staat de auto?”
De auto staat op naam van Stepans echtgenote.
„Deze machting is niet in orde.”

In de machtiging staat dat Stepan door zijn vrouw is gemachtigd tot het verrichten van ALLE handelingen met betrekking tot de auto.
„Deze machtiging accepteren wij niet. U moet een machtiging hebben waarin staat dat u de verkoop van de auto is toevertrouwd.”

Het is 17.00 uur. Stepan is moe en gaat naar huis. Het is nog steeds 40 kilometer naar Vidnoje. Vandaag is het niet gelukt de auto uit de registratie van de verkeerspolitie af te voeren.

_________________________________

Reageren kan hier.