Wie niet bereid is smerige trucjes uit te halen, kan maar beter geen advocaat worden. Vier jaar geleden kreeg mijn jongste zoon onverwachts een verdwaalde dagvaarding. Hij had illegaal in een flatje gewoond in Nijmegen en moest twee dagen na ontvangst van de dagvaarding voor de rechter verschijnen.

Nu had hij daar nooit gewoond. Wel zijn zus, die ook was gedagvaard. Een aantal weken, tussen zijn verhuizing van Amstelveen naar Nijmegen, had zoonlief bij zijn ouders in de Duitse grensregio gelogeerd en om de emigratiebureaucratie te mijden kort bij zijn antikraakzus ingeschreven gestaan. De huisbaas was overleden, zijn weduwe probeerde via de rechter de antikrakers eruit te krijgen. Mijn zoon was er op dat moment al uitgeschreven.

Brunet Advocaten in Nijmegen hekelde in de vordering het lage morele besef van mijn zoon en dochter, die de arme, zieltogende man op zo snode wijze hadden belazerd. Dat de dochter er had gewoond in goede harmonie met de huisbaas liet Brunet weg.

„Waarom dat soort smerige trucjes?”, vroeg ik aan de pro-Deoadvocaat van mijn dochter.

„O, dat is heel gewoon hoor”, antwoordde zij, „zulke dingen doen wij ook.”

Ik moest het even op me in laten werken. Smerige trucjes, heel gewoon hoor, doen wij ook.

Eigenlijk een flauwekulletje, die zaak, die dan ook met een sisser afliep, maar heel nuttig om als argeloze burger een inkijkje te krijgen in de mores van juristen. Iets zelf meemaken is toch anders dan erover lezen.

Vandaag is het op de kop af tien jaar geleden dat de 39-jarige RTL Nieuws-cameraman Stan Storimans in Georgië omkwam door een Russische clusterbom, afgeleverd per Iskanderraket. Dat gebeurde in Gori, de geboorteplaats van de Georgische massamoordenaar Dzjoegasjvili. Deze Dzjoegasjvili noemde zich later Stalin.

Storimans was er samen met verslaggever Jeroen Akkermans op reportage. In zijn column vandaag schetst Akkermans de situatie. Rusland was Georgië binnengevallen om twee separatistische gebieden te steunen. Georgische troepen hadden zich de dag voor de clusterbom uit het nabijgelegen Gori teruggetrokken. Die bom trof dus uitsluitend burgers en dus is er volgens internationaal recht sprake van een oorlogsmisdaad.

Rusland ontkent alles. En zet in een rechtszaak tussen Georgië en Rusland bij het Hof van de Mensenrechten in Straatsburg de Britse advocaat Michael Swainston in. Die trekt zijn professionele trukendoos open. Helemaal geen Iskanderraket, die raketfragmenten zijn vast met behulp van Amerikanen van een Russisch testterrein gejat dat duizend kilometer noordelijker ligt en in Gori geplant. Die kogeltjes van de Iskander waar Akkermans het over heeft, zijn niet te zien op de eerste foto’s en video’s. Akkermans maakte zijn foto’s drie dagen na de aanval.

En de datum op video’s en foto’s? Daar kun je makkelijk mee knoeien, voert Swainston aan, gewoon de camera resetten. Met het lichaam van Storimans is mogelijk gerommeld, de sterfdatum staat helemaal niet vast, aldus de advocaat.

We kennen deze Russische benadering, van de MH17. Zaai zo veel mogelijk twijfel. Fans van Rusland zijn blij, critici worden in de verdediging gedrukt en rechters krabben zich achter de oren.

Het Kremlin laat zich niet onbetuigd. Medvedev, toen president en nu premier, verwerpt de beschuldigende conclusie van een Nederlandse regeringsmissie in 2008. Poetin meldt Rutte in 2013 dat Rusland het boek Stan Storimans heeft dichtgeslagen. Zo werkt recht op staatsniveau: de verdachte slaat het boek dicht.

Dan die smerige streken van de advocatuur. Ik mag graag Maarten ’t Hart citeren: zorg dat je uit de klauwen van het gebefte geboefte blijft.

________________________________

Reageren kan hier of onder aan deze pagina.