De belangrijkste persoon op aarde ben je zelf. Immers, als je er zelf niet bent, kun je met de rest ook niks. Je bent zelf het middelpunt van je eigen cirkel, van je eigen universum.

Al vroeg in je leven vind je jezelf terug binnen een groot aantal ruimere cirkels. Eerst komt de kring van ouders, broers en zussen, in de volgende zitten oma, opa, ooms, tantes, neven en nichten en andere familie. Op zeker moment ga je een band aan met een partner, je krijgt kinderen, mensen treden toe tot de cirkels waaraan jij deelneemt of treden uit. Er is leven in de brouwerij.

Dan zijn er de cirkels met buren, dorps-, stad- en streekgenoten, je stam of clan, je landgenoten, je volk. Hoe verder weg die anderen, hoe losser de band.

Voor mensen voelt het natuurlijk aan om de eigen kring te verdedigen. Het belangrijkste blijft wel om vooral zelf te overleven, want aan een dode moeder heeft een baby niks. Ouders verdedigen kinderen, kinderen verdedigen ouders, je komt op voor je eigen dorp of stad, voor je eigen land en volk. Doe je dat niet, dan deug je niet en ben je een verrader.

Zoals de dingen eraan toegaan bij je ouders thuis en in je eigen streek, is het goed. Zo ben je het gewend. De eigen taal is handig en prettig. Elders zijn er mensen die de zaken anders aanpakken, zich anders kleden, andere dingen eten, anders praten. Hun goden zijn ook anders. Een beetje raar allemaal, maar dat moeten die lui zelf weten. Als ze ons er maar niet mee lastig vallen.

Zo gaat dat al jaren, eeuwen, millennia. We houden de tent het liefst op slot, vreemdelingen sluiten we buiten en dat is maar goed ook, want anders krijg je moord en doodslag, tot aan oorlogen toe. Dat heeft de geschiedenis ons wel geleerd. In die gesloten gemeenschappen richtte je je naar vastliggende waarden, normen, tradities, naar de oude cultuur. Deed je dat niet, dan werd je tot de orde geroepen, gestraft of zelfs gedood. Zo gaat dat in een gesloten samenleving.

Naarmate mensen en samenlevingen zich intellectueel en anderszins ontwikkelden, gooiden zij poorten en deuren open. De moderne mens vormt geen stammen en clans meer, maar leeft in een open maatschappij, met vrijheid van tradities, recht op een individueel levenspad, op een afwijkende mening. De regering legt in een open samenleving minimale dwang op, verdraagt kritiek en speelt in op algemene behoeften, noden en wensen.

De open samenleving is er niet zonder slag of stoot gekomen. Veel mensen hebben er een hekel aan. Er is nu ook weer ruzie over.

Daarbij is de hamvraag waar de openheid stopt. Is de grootste cirkel die van de natiestaat? Of van een groter geheel, bijvoorbeeld de Europese Unie?

De Europese Unie is een gekunstelde bond met volkeren die elkaar qua aard en aanleg niet erg liggen. Waarom zou je zo’n bond willen?

Wie van dag tot dag leeft, antwoordt: ik wil die bond helemaal niet. Wie naar het verleden kijkt en aan de toekomst denkt, antwoordt: zolang we in hetzelfde schuitje zitten, raken we binnen die bond tenminste niet met elkaar in gevecht en bovendien kunnen we onszelf samen beter verdedigen tegen onverlaten van elders.

Te veel mensen leven van dag tot dag en laten zich door zelfzuchtige valse profeten naar de afgrond leiden. Die profeten zijn gemakkelijk te herkennen aan hun strijdkreet: ‘Eigen volk eerst!’

________________________________

Reageren kan hier.