Maandelijks archief: augustus 2019

Groot leed

Het maakt niet uit hoe idioot je besluit is – houd er vooral aan vast. Dat deed ook de directeur van een Achterhoekse school toen ze voor aap stond vanwege een schoolfoto. Daarop waren bij alle kinderen de gezichten zwart gestift. Tja, privacy hè, we leven in moderne tijden. Heel Nederland lachte de vrouw uit, maar ze gaf geen krimp. Het personeel had goed gehandeld, hield ze vol.

Ze zoeken het maar uit met die Algemene Verordening Gegevensbescherming, dacht ik naïef toen de AVG in mei vorig jaar van kracht werd. Heb ik als ordinaire burger geen last van. Toch?

‘Wil je onmiddellijk dat filmpje van YouTube afhalen’, mailde de schooldirecteur van Tim. Onze zoon had een videootje van nog geen anderhalve minuut op zijn kanaal gezet over zijn eerste schooldag in Nederland. Er stond ook een ander kind op en verder nog zijn juf. „Ik geef geen toestemming”, meldde die juf boos.

Even het filmpje door de video-editor gehaald. Kind buiten beeld. Juf buiten beeld. Conflict vermeden.

„Mag ik een videootje maken voor mijn YouTube-kanaal?”, vroeg de inmiddels elfjarige Tim in juli tijdens de introductiebijeenkomst op zijn nieuwe school. Nee, dat mocht niet.

„Ik weet wel waarom het niet mag”, zei Tim. „Dat heeft te maken met de privacy. Iedereen moet eerst toestemming geven.”

„Inderdaad”, zei de scheidende directrice verrast.

„Dus als alle aanwezigen hier akkoord gaan, dan mag het toch?”

„Nee Tim, dat moet van tevoren schriftelijk geregeld worden.”

Ah, gesnopen. Dus twee weken geleden een mailtje naar de school gestuurd met het verzoek Tim een videootje te laten maken van zijn eerste dag daar. Mag niet, zei de nieuwe directeur, want eerst moet iedereen toestemmen.

Dan schiet ik toch alleen Tim, eventueel met zijn leerkracht als die het goedvindt en een klasgenoot van wie we de vader kennen?

Nee, zei de nieuwe directeur, geen toestemming.

Dezelfde dag zwom Tim af voor zijn diploma in het Sportfondsenbad. „Foto of video mag”, zei de instructeur, „maar volgens de AVG mogen er geen kinderen op van wie de ouders bezwaar maken. Iemand bezwaar?” Niemand had bezwaar.

Zo werkt dat dus: geklede kinderen mag je op school niet vastleggen, bijna blote kinderen in het zwembad wel. Tja, moderne tijden.

AVG is een ander woord voor kramp. Kranten durfden namen van geslaagde scholieren niet meer te publiceren. In de Grote Kerk in Gorinchem werd niet meer gebeden voor zieken, want die zouden daar eerst toestemming voor moeten geven. Talloze Amerikaanse kranten zijn vanuit Europa niet meer te raadplegen omdat die media zich niet aan de AVG willen branden.

En dan heb je ook nog het averechtse effect. De privacywet zadelt bedrijven en instanties op met een enorme administratieve last. De AVG schermt ook de privacy van boeven af en die doen daar hun voordeel mee.

Maar dat is klein leed. Groot leed is dat Tim zijn eerste schooldag niet mag filmen.

Principes

Sociaaldemocraten kan ik nergens meer vinden, maar linksige mensen bestaan nog wel. Alleen, die hebben het lastig met elkaar, als ik  Elma Drayer mag geloven. Zij ziet een kloof die door het boerkaverbod de rekkelijken van de preciezen op links scheidt.

Enerzijds ziet ze de lui die vinden dat moslims het moeilijk hebben en dat je daarom de strenge opvattingen die ze hebben over de scheiding der seksen door de vingers moet zien. Daartegenover zet ze degenen voor wie die sekseongelijkheid op grond van de Koran uit den boze is. Die zijn blij met het boerkaverbod.

Zou niet weten waar ik bij hoor. Als ze al bestaan: die eersten vind ik onnozele goedpraters, maar ze zijn tegen het boerkaverbod en ik ook, zij het om andere redenen. Met de laatsten ben ik het eens over gelijke rechten. En de Koran is natuurlijk ondergeschikt aan onze democratie. Maar die zijn vóór het boerkaverbod en ik dus niet.

Dus als je iemand in spagaat boven die kloof op links ziet staan: ben ik.

Boerka symbool van onderdrukking? Ja.

Maar ik deel het standpunt van Amnesty: nu we in Nederland het dragen van die boerka verbieden, is dat strikt genomen even betuttelend als de verplichting ervan in moslimlanden.

Dat kun je principiële scherpslijperij noemen, maar hé, daar is Amnesty voor, toch?

In Nederland is de boerka trouwens misschien wel een symbool van iets anders.

Kijk, ik vind het idiote kleding en ik snap dat ze op de werkvloer ongewenst zijn. En ik denk dat de vrouwen die ze dragen stiekem best wel een beetje provoceren.

Moslima’s zijn namelijk niet per definitie zielig. Ze hoeven niet in bescherming te worden genomen door onze overheid tegen zichzelf of onderdrukking door andere overheden.

Praat met ze. Als ze zeggen dat het hun eigen keuze is en je gelooft dat niet, dan is dat voorbijgaan aan hun autonomie. Doen ze in moslimlanden ook.

Verontwaardigd je lidmaatschap van Amnesty opzeggen, waartoe Elma Drayer eerder opriep, is natuurlijk een lekker principieel dingetje om te laten zien dat je aan de goede kant van de geschiedenis staat. Maar daarmee onttrek je wel je steun aan de organisatie die wereldwijd aan de bel trekt als de rechtspositie van mensen in het geding is, inclusief door de islam onderdrukte vrouwen. Wel een beetje jammer, toch?

Het gaat maar over die boerka, maar ik zit dus met dat Nederlandse verbod.

Dat er maar een paar vrouwen de dupe zijn, doet aan het principe niks af: Nederland morrelt aan de rechtspositie van vrouwen.

Vinden Amnesty en ik.

 

 

 

Grenzen aan het paradijs

Zes miljoen Syriërs azen op een woning in Nederland. Op een uitkering azen ze ook. Tevens op betaling door de Nederlandse overheid van zorg en andere zaken waarvoor de oorspronkelijke Nederlandse bevolking zich blauw betaalt. Vluchtelingen laten gratis hun tanden bleken. En ze laten ook hun vrouwen, kinderen, neven, nichten, ouders grootouders en noem maar op naar Nederland overkomen. En wij Nederlandse belastingbetalers maar dokken.

Eenmaal in Nederland gaan de nieuwkomers er naar de moskee, ze trekken boerka of nikab aan, ze richten islamscholen op, kortom, ze veranderen het paradijsje aan de Noordzee langzaamaan in een kopie van hun thuisland. Met als gevolg dat Nederlanders het gevoel krijgen dat hun land hun wordt afgepakt, dat zij zelf zo langzamerhand emigrant worden zonder ooit te zijn verhuisd.

Met lede ogen zie je aan hoe dat tuig van de moslimrichel AZC’s terroriseert, het openbaar vervoer onveilig maakt en de schappen van supermarkten leegjat. Wat doe je dan als rechtgeaard Nederlander? Schuimbekkend spreek je er schande van op internet zonder te beknibbelen op uitroeptekens. Je stemt op Wilders of Baudet. Die willen tenminste de ‘omvolking’ een halt toe roepen om te voorkomen dat wit straks een minderheid wordt in eigen land.

„Drie beëdigde vertalingen? Vijftig euro per stuk?” Een hoogzwangere Syrische vrouw van net dertig met een baby en een peuter in het AZC waar de schrijver van dit stuk als vrijwilliger werkt, kijkt ongelovig. „Zoveel geld heb ik niet. Bij wie kan ik aankloppen?”

Zij heeft de vertalingen nodig voor de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Voor de overkomst van in oorlogsgebied achtergebleven gezinsleden wil ze een aanvraag indienen. Per week krijgt ze 150 euro leefgeld en verder mag ze het zelf uitzoeken. Geen enkele instantie heeft een potje voor de financiering van de vereiste vertalingen.

Een Syrische jongeman wil zijn zieke ouders laten overkomen. Die bejaarde ouders zijn alleen, want al hun kinderen zijn gevlucht voor de oorlog. De IND brengt voor de aanvraag 171 euro per persoon in rekening. Er komen ook nog beëdigde vertalingen bij. Ook voor deze zoon geldt dat er geen potje is waaruit zulke kosten worden betaald. Jij moet je ouders toch zo nodig laten overkomen? Zoek het dan zelf maar uit.

Het vervelende is dat de peperdure aanvraag geen enkele garantie op succes biedt. Wie legaal in Duitsland verblijft, mag zijn ouders laten overkomen. Daar doet Nederland niet aan, enkele uitzonderingen daargelaten, maar voor de ouders van deze Syrische jongeman ziet het er niet echt gunstig uit.

En die woningen dan waarop vluchtelingen ten koste van Nederlandse woningzoekenden voorrang krijgen? Welke voorrang? Er is voor gemeenten geen wettelijke verplichting asielzoekers sneller aan een woning te helpen, al mogen ze het wel doen.

Hoe dat in de praktijk werkt? Een dame van tegen de veertig uit een gewelddadig moslimland wil graag een woning in de stad van haar AZC, maar krijgt een aanbod op 150 kilometer afstand. Ze weigert. Gevolg? Geen tweede kans en haar weekgeld wordt stopgezet. Geen onderdak meer en geen geld meer. Zoek het maar uit met je eigenwijze hoofd.

Stel, Henk of Ingrid zoekt een woning in Nijmegen en krijgt een aanbod uit het Groningse Veenhuizen. Henk of Ingrid weigert, moet het oude huis in Nijmegen uit en krijgt geen alternatief voor Veenhuizen. Is dit wat de schuimbekkers willen? Zijn dit de gelijke kappen die zij voor de monniken eisen?

Eigen schuld van die vluchtelingen. Hadden ze thuis maar geen burgeroorlog moeten voeren. En daarna hun AZC en omgeving niet moeten terroriseren. Toch?

Eh, nee. Net als de kruideniers van wie de schappen worden leeggejat zijn de echte vluchtelingen vooral slachtoffer van kansloze gelukzoekers of asieltoeristen uit landen als Albanië of Marokko. Ze zijn slachtoffer van gammel asielbeleid, want het is de Nederlandse overheid die geen beleid weet te maken voor het snel lozen van kansloos tuig.

Van die zes miljoen Syriërs is trouwens maar een gering deel naar Nederland en de rest van Europa gekomen. De meesten zitten onder erbarmelijke omstandigheden in buurlanden in het Midden-Oosten.

Gaat Wilders de asielsores oplossen? Baudet misschien? Je mag hopen van niet, want dit populistische tweetal hanteert niet de stofkam. Hun remedie zou zijn het botweg dichtgooien van de grenzen van ons paradijs. Weg met kansloos tuig en jammer maar helaas voor de echte vluchteling.

________________________________

Reageren kan hier of onder aan deze pagina.